kon ik maar
in je armen
zijn
niks hoeven
niks zeggen
enkel voelen
je aanwezigheid
je oprechte
aanwezigheid
bij mij
mij alleen
met je hand door mijn haren
je stem vlakbij
je geruststellende
stem
je trilling
jouw trilling
voor mij
bij mij
kon ik maar
kon ik maar rusten
in je schoot
zijn
niks hoeven
bij je zijn
das al genoeg
meer hoeft ni
alleen zijn
met mij
effe niks anders
om ons heen
niemand
om aan te denken
niemand om mee te zijn
enkel ik
& jij
kon ik maar
én het doet pijn
want ik koos
zelf
anders
en ik voel de pijn van de afscheiding
het voelt
zo heftig
zo alleen
zo anders
ik mis je
& ik mag wennen
aan de dynamiek
tussen ons in
wisselend
van positie
ik mag wennen
aan de afgebakendheid
aan je grenzen
ik ben
ik ben in
verwarring
der gebeurt zovéél
gisteren konden we nog lachen
gisteren maakte de tijd
niks uit
vandaag alles
ik voel me verscheurd!
een heftig verschijnsel
hoe
hoe in godsnaam
kon ik ooit voor dees
kiezen
voelen dat het ok was?
hoe kon ik?
Wat volgt er nu?
Ik walg van mezelf
Ik ben misselijk
Ik wil hier weg
Ik wil het ni voelen!
Ik wil anders!
Ik wil rust
met JOU
& met niemand anders
waarom kan ik dat plaatje ni
waarmaken?
waarom creëer ik dees plaatje?
waarom waarom
kan ik zo ni genoeg zijn?
waarom altijd duwend
altijd weer anders?
altijd weer anders dan anders?
waarom
ik wil alleen je armen om mij
heen
dat ik mijn hoofd bij je mag rusten
je mag voelen
ruiken, vertrouwd
in slaap vallen
vertrouwd
veilig
bij jou.
_TM
Geen opmerkingen:
Een reactie posten